De situatie van vrouwen in Afghanistan
Als het in de wereldmedia gaat over problemen met betrekking tot Afghanistan, wordt vaak verwezen naar militaire confrontaties, moorden, bomaanslagen, verwoestingen, schendingen van vrouwen- en kinderrechten, vluchtelingen, uitsluiting, armoede, ziekte, terrorisme, de Taliban, Al-Qaeda, drugs en andere kwesties. Ik vrees dat deze zaken tenminste de laatste tien jaar in verband worden gebracht met de naam van het land Afghanistan. Deze vreselijke gebeurtenissen, het grote aantal slachtoffers in Afghanistan, hebben de hele beschaafde wereld en natuurlijk ieder verstandig mens geschokt. Helaas voelde de internationale gemeenschap de angst en het gevaar van deze gebeurtenissen alleen, wanneer het vuur de steden en de huizen in het Westen bereikte En verrassend genoeg zijn de leiders van de landen in de wereld nog steeds bezig met zelfbedrog, en hebben problemen het publiek te overtuigen dat de wortels van het terrorisme in Afghanistan te vinden zijn, waar ze die nu proberen uit te roeien.
De VS en hun bondgenoten probeerden de militaire bezetting van Afghanistan te rechtvaardigen onder het mom van vrijheid en democratie te brengen voor het Afghaanse volk. Maar door de onjuiste politieke en geheime agenda heeft de Afghaanse bevolking aanzienlijke schade opgelopen. Zo hebben de schendingen van vrouwenrechten, misdaad en corruptie nu hun piek bereikt, zo veel zelfs dat de heer Karzai is gedwongen om vriendelijke berichten te sturen aan de ministers en de leden van het parlement, hen te vragen om bepaalde grenzen te respecteren Beschuldigingen over vrouwen die verkracht werden in gevangenissen waren zo talrijk dat zelfs een prokrijgsheer vrouw in het parlement geen andere keuze had dan ze te erkennen. Het is nodig om alvorens dit artikel tot een einde te brengen, de etappes van de geschiedenis van de vrouwenrechten in dit land een beetje helder te maken.
De verschillende periodes van de rechten en de vrijheid van vrouwen in Afghanistan
De situatie van de rechten van vrouwen en de genderproblematiek in Afghanistan ontwikkelde zich vanaf ongeveer 120 jaar geleden toen in de 19e eeuw Amir Abdurrahman Khan een eerste poging deed om beperkingen te stellen aan de gedwongen en vroege huwelijken, om wetten af te kondigen over het erfrecht van vrouwen, evenals hun recht om te scheiden, natuurlijk binnen de strenge eisen van de islamitische Shariat. In februari 1919 werd koning Amir Habibullah, vader van Amir Amanullah tijdens zijn wintervakantie in het oostelijke Jalalabad doodgeschoten. Na een korte machtstrijd werd Kroonprins Amanullah als nieuwe Amir van Afghanistan uitgekozen. Hij was hervormingsgezind en wilde Afghanistan zo snel mogelijk moderniseren.
Daarna werd in de 20e eeuw dit beleid van de koning Amir Amanullah voortgezet om vrouwen toe te laten de sluiers te verwijderen en organiseerde hij de eerste school voor meisjes, steunde het idee om vrouwenorganisaties in het land op te richten en gaf vrouwen het recht op onafhankelijke keuze van een echtgenoot. Vanaf 1919-1929 werden door de regering van Amanullah tientallen belangrijke sociaaleconomische projecten uitgevoerd.
In de tweede helft van de 20e eeuw is de situatie van de rechten van vrouwen aanzienlijk verbeterd. Een belangrijke verworvenheid van de jaren vijftig en zestig was het vaststellen in de Grondwet van gelijke rechten voor mannen en vrouwen, de rechten van vrouwen om te kiezen en gekozen te worden in het parlement en om lid te worden van de regering. Afghaanse vrouwen mochten hoger onderwijs krijgen op lokale hogescholen en universiteiten en werken in overheidsinstellingen. Hoewel dit een langzaam en voorzichtig proces was, met het oog op de eeuwenoude tradities, is desondanks de situatie van gendergelijkheid geleidelijk verbeterd. Maar de hervormingen van de koning mislukten, omdat die gepaard gingen met hoge belastingen en repressie door corrupte ambtenaren, en de verplichting voor de vrouwen om de chaderie (de boerka) niet te dragen. Met behulp van Brits-India kwamen sommige conservatieve leiders in opstand tegen de hervormingen van Amanullah.
Volgens de meerderheid van de politici waren de hervormingen van Amir Amanullah over de democratische instellingen overhaast genomen en een politieke vergissing. Volgens mij is de nieuwe politiek van de westerse landen en Amerika te vergelijken met eerdere pogingen tot hervorming. Diverse Afghaanse leiders - waaronder een aantal koningen en de communistische regering – hebben tevergeefs geprobeerd om het platteland te moderniseren. Zoals de voormalige communistische regering onder leiding van de Sovjet-Unie en hun hervormingen in Afghanistan die mislukten. Het hoofdmotief was dat de traditie en normen van het volk met haastige en ambitieuze plannen in het land werden ingevoerd.
Een belangrijke periode waren de jaren tachtig, tijdens het zogenaamde communistische bewind en de aanwezigheid van de Sovjettroepen in Afghanistan. De uitvoering van programma's ter bestrijding van analfabetisme onder vrouwen, de oprichting van speciaal onderwijs en beroepsonderwijs om hogere opleidingen te verkrijgen en het buitengewoon secundair onderwijs in het buitenland met latere tewerkstelling in de staatsinstellingen voor gelijke beloning met mannen heeft bijgedragen aan de verhoging van het bewustzijn van de Afghaanse vrouwen, de toename van hun betrokkenheid bij het sociale leven, het vermogen om hun rechten te doen gelden binnen het gezin en daarbuiten. De democratische stroming was door het voormalige communistische regime van Afghanistan bevorderd waardoor de rol van de vrouwen in het onderwijs aanzienlijk groeide. Voor de eerste keer in de geschiedenis van Afghanistan kregen duizenden jonge meisjes diploma’s van de verschillende vormen van beroepsonderwijs. Vanaf 1978 tot 1994 heeft Afghanistan meer dan 100.000 specialisten opgeleid met hoge diploma’s, die gestudeerd hebben in buitenland en binnenland. Voor de eerste keer in de geschiedenis van het land kregen de vrouwen de hoogste functies in de regering en de partijen. De vrouwen waren overal aanwezig en actief.
Echter, er brak een burgeroorlog uit, en als altijd zijn de eerste slachtoffers de minst beschermde sectoren van de bevolking, de vrouwen en kinderen. Vervolgens, na de verandering van het regime, werd het proces van sociale en politieke modernisering van Afghanistan omgekeerd. Honderdduizenden Afghaanse vrouwen werden gedwongen om hun vaderland te verlaten, velen stierven of raakten gewond tijdens de gevechten, 1,5 miljoen vrouwen werden weduwe.
De laatste verpletterende slag voor de gendergelijkheid was het aan de macht komen van de Taliban en de oprichting van hun middeleeuwse regime gebaseerd op het blind vasthouden aan een letterlijke interpretatie van de shariat (de middeleeuwse fundamentalistische regels van de islam). De bevolking van Afghanistan werd gijzelaar van de terroristische beweging Taliban en hun zes jaar durende bewind heeft enorme schade gebracht aan de sociale en economische sectoren en de hele wereld is hiervan getuige geweest.
Door de duistere ideologie van de Taliban werden alle elementen van democratie in het land vernietigd, zoals de media, de vrouwenrechten, de vrijheid van meningsuiting, de mensenrechten. Deze werden door het middeleeuwse bewind begraven en nu gebruiken dezelfde krachten zelfmoordaanslagen en dreigen burgers en buitenlanders te onthoofden. Maar de passieve en gecorrumpeerde regering van president Karzai en zijn omgeving van maffiose groepen willen nu zelfs met de terroristische beweging van de Taliban onderhandelen.
In het tijdperk van de Taliban was het vrouwen verboden om het huis te verlaten zonder haar man en was het dragen van sluiers (chaderie, boerka) absoluut verplicht, alle meisjesscholen werden gesloten en in brand gestoken, de werving van vrouwen om te werken werd bestraft met zware sancties, niet alleen van de vrouw, maar ook van haar werkgever. Legitiem verkeer van vrouwen met het buitenland was onmogelijk.
De nieuwe etappe van de vrouwenrechten in het land
Na de val van het Taliban-regime in Afghanistan door de Noordelijke Alliantie en de Amerikaanse aanval begon de democratisering van de Afghaanse samenleving langs westerse lijnen en de vrouwen verwachtten positieve ontwikkelingen met betrekking tot hun situatie.
De internationale gemeenschap, rekening houdend met de catastrofale situatie met betrekking tot de rechten van vrouwen in Afghanistan, gaf een sterke impuls aan de wetgeving in de richting van gendergelijkheid en het betrekken van de Afghaanse vrouwen in het sociale en politieke leven van het land.
De Afghaanse grondwet, artikel 22, bevestigt dat er gelijkheid van rechten en plichten is voor de wet voor alle burgers, ongeacht man of vrouw. Het recht van vrouwen op onderwijs, werkgelegenheid en reële participatie in de besluitvorming over de toekomstige structuur van de Afghaanse samenleving werd hersteld.
Ondanks de duidelijke successen, met name op het gebied van de institutionalisering van gendergelijkheid om gelijke kansen voor vrouwen en mannen in alle aspecten van het politieke en sociaal- economische leven te verzekeren, is de daadwerkelijke uitvoering van deze goede bedoelingen vatbaar voor verbetering. Maar de plannen van de regering over de rechten van de vrouwen in Afghanistan staan op papier. In Afghanistan wordt elk jaar de internationale vrouwendag gehouden. Volgens mij is het feestvieren eerder politieke propaganda dan een positieve kant van de verbetering van de positie vrouwen in het land. En in de praktijk heeft de Afghaanse regering voor de vrouwen niks gedaan. Nog steeds hebben de vrouwen geen vrijheid en geen rechten. De rechten van de vrouw in Afghanistan zijn een catastrofe, al ongeveer tien jaar lang.
Nadat de VS en hun bondgenoten waren binnengevallen in Afghanistan, beweerden ze misleidend, op te treden voor de vrede en de democratie en de bevrijding van Afghaanse vrouwen uit de bloedige ketenen van de Taliban. Maar in werkelijkheid branden de Afghaanse vrouwen nog steeds in de vurige hel van het fundamentalisme. Vrouwen worden geruild met honden, meisjes zijn verkracht, mannen in de door de jihadisten gedomineerde maatschappij vermoorden hun vrouwen op een wrede en gewelddadige manier, verbranden ze door het gooien van heet water en benzine, snijden hun neus, oren of tenen af. Onschuldige vrouwen worden in opdracht van de moellahs gestenigd tot de dood en andere gruwelijke misdaden worden gepleegd. Maar de maffia-regering van de heer Karzai probeert onvermoeibaar zich te verzoenen met de criminelen, degenen die vervolgd zouden moeten worden voor hun misdaden en plunderingen. En aan de andere kant hebben de vrouwen geen sociale veiligheid in de Afghaanse gemeenschap.
Slechts 2% van de Afghaanse vrouwen heeft een nationale identiteitskaart (Tazkera) en 98% heeft geen documenten waaruit hun burgerschap en juridische status blijkt. 85% van de Afghaanse vrouwen is analfabeet, bij mannen is dat 51%. Volgens de mensenrechtenorganisaties in Afghanistan is 57% van de bruiden jonger dan 16 en 80% van de huwelijken is gedwongen ofwel wordt gesloten om schulden af te lossen en als een middel om geschillen te regelen of ter beëindiging van een vete. De bevolking op het platteland is van mening dat de normale leeftijd van het huwelijk voor meisjes 8-10 jaar zou moeten zijn. De vroege huwelijken leiden tot een hoog aantal kinderen en veel moedersterfte tijdens de bevalling. Op de 100.000 geboorten is de moedersterfte in Afghanistan 1600 gevallen en bij meisjes jonger dan 14 jaar stijgt de kans om te overlijden tijdens de bevalling met een factor vijf in vergelijking met volwassen moeders.
Het hoofdmotief van de grofheden tegen de vrouwen in Afghanistan
Volgens mij zijn het geweld tegen en de primitieve behandeling van de vrouwen het voornaamste punt waarop tien jaar van de regering Karzai en zijn bondgenoten Amerika en de westerse landen moeten worden beoordeeld. De vrouwen van Afghanistan worden nog steeds verteerd door het vuur van de fundamentalistische duivel en de corrupte regering van Karzai.
Volgens mij is een andere schending en geweldsgebruik tegen vrouwen de zogenaamde bad dadan ( het geven van kleine meisjes of vrouwen als compensatie aan andere mensen).Bijvoorbeeld een meisje uit een zuidelijke provincie is vanwege haar familie toen ze nog kleine kinderen waren uitgehuwelijkt aan een jongetje, maar het meisje is nu 14 jaar, wil niet met hem trouwen en heeft met een andere jongen contact gehad. En de familie van de zoon wil dan het achtjarige zusje van het meisje als compensatie krijgen. Volgens Amnestie International en de Onafhankelijke Mensenrechtenorganisatie in Afghanistan worden elk jaar duizenden meisjes, kinderen en vrouwen verkracht en op andere manieren slachtoffer van invloedrijke mensen die verbonden zijn met de regering Karzai. Hoe dan ook, de primitieve behandeling van vrouwen door ze te verkopen en als compensatie te geven, de gedwongen huwelijken, de verkrachtingen en het in brand steken van vrouwen zijn niet alleen verschijnselen die te verklaren zijn uit oude erfenissen van de Afghaanse maatschappij, maar het fenomeen is ook door het maffiose systeem van de regering Karzai en zijn bondgenoten in het land gebracht.
Elke dag worden tientallen Afghaanse vrouwen verkracht en krijgen geen echte bescherming van de regering. Zelfs als ze naar de rechter durven te gaan, verliezen ze de processen, omdat de Afghaanse rechtbanken bij conflicten in het gezin niet oordelen ten behoeve van de slachtoffers van het geweld, maar zich eerder laten leiden door de eisen van de Shariat (de religieuze wet) en bovendien door de rijke mensen. De regering en de administratie zijn van hoog tot laag corrupt. De krijgheren, de gewapende commandanten, de stamleiders en hun mensen accepteren de grondwet van Afghanistan niet en passen overal hun eigen regels toe, waarbij ze gesteund worden door de regering Karzai.
Volgens De Afghaanse Onafhankelijke Commissie voor de Mensenrechten zijn er veel gevallen van huiselijk geweld en misbruik van kinderen op het platteland van de provincie Gor .Zo groeiden het13-jarige meisje Khadija Rasul en de 14-jarige Basgul Sahi als inwoners van het dorp Gardan-i-Top op in arme gezinnen en waren vroeg getrouwd om het welzijn van de gezinnen te verbeteren. Maar al gauw na de bruiloft liepen Khadija en Basgul weg van huis, niet in staat om de slagen van hun echtgenoten te verdragen. Vermomd in mannelijke kledij bereikten de meisjes de provincie Herat. Op de controlepost werden ze als voortvluchtige gearresteerd, aldus de Amerikaanse krant The New York Times.
Ondanks het feit dat de provincie Herat relatief liberaal is en er op zijn grondgebied opvanghuizen zijn voor vrouwen die het slachtoffer zijn van huiselijk geweld, werden de meisjes terug naar huis gestuurd en lokale overheden sleepten hen voor het gerecht. Als gevolg daarvan werden de huwelijken ontbonden, maar elk van de voortvluchtigen werd veroordeeld tot 40 zweepslagen. De straf werd door een oorlogzuchtige commandant en de plaatselijke moellah uitgevoerd en de meisjes kregen in het openbaar 40 zweepslagen. Volgens het rapport van Amnesty International is de juridische hervorming om de rechten van Afghaanse vrouwen te beschermen niet uitgevoerd.
Wanhopige vrouwen proberen in toenemende mate om zelfmoord te plegen. Volgens de Onafhankelijke Commissie voor Mensenrechten zijn er 110 gedocumenteerde gevallen van zelfverbranding in de zuidelijke en noordelijke provincies en deden meer dan 90 vrouwen een poging tot zelfmoord door zelfverbranding, van wie 70 overleden zijn en de overlevenden voor het leven verminkt werden. En sinds 2009 en het begin van 2010 zijn er meer dan 50 vrouwen gestorven door zelfverbranding en werd een tiental meisjes onder de zestien jaar verkracht door krijgsheren en gewapende mannen. Volgens mij waren er verder ook problemen voor de vrouwen door de sji’itische rechtsregels in het land. De Afghaanse sji’itische conservatieve groepen hebben de wetgevers een nieuwe wet laten accepteren over de sj’iitische vrouwen in Afghanistan. Deze wet is door president Karzai getekend. Uit deze nieuwe wet blijkt dat de sji’itische moellahs proberen een wet door te drukken die onder andere het verkrachten van vrouwen legaliseert binnen het huwelijk, en verbiedt dat vrouwen het huis verlaten zonder toestemming. De wet stelt de minimale vrouwelijke echtelijke leeftijd op zestien jaar. Ik moet zeggen dat de nieuwe wet de vrouwenrechten absoluut negeert, zodat vrouwen slaven worden. Vrouwen hebben volgens deze regeling geen vrijheid, geen recht, en zijn volledig afhankelijk van mannen. Ik vind dat de nieuwe wet tegen vrouwen getuigt van een droevige situatie in het land.
Nadat de Taliban omvergeworpen waren door de VS en rest van de internationale gemeenschap ondersteunden deze de Mujahideen bij hun terugkeer naar de macht. De meerderheid van het Afghaanse parlement bestaat vandaag uit de krijgsheren. Volgens mij is de Islam een fatsoenlijke religie met gelijke rechten voor mannen en vrouwen. De Koran kent geen verschil tussen mannen en vrouwen en de Islam is niet gebaseerd op geweld, angst, moord, zelfmoordaanslagen, verkrachtingen en handelen tegen de mensenrechten en de vrijheid van vrouwen. 1400 jaar geleden vond de komst van de Islam plaats en toen nam aan de eerste Namaze Jemahat (het bidden van de gemeenschap onder leiding van profeet Mohammed) als eerste vrouw Bibi Khadija deel. Dat betekent dat de Islam vanaf het begin de vrijheid en gelijke rechten van mannen en vrouwen heeft erkend. Maar vandaag de dag wordt de naam van de Islam misbruikt, zoals door de terroristische organisatie Taliban en de andere fundamentalistische organisaties in Pakistan en de gewapende oppositie in Afghanistan. Volgens mij komt dat niet omdat de Afghaanse gemeenschap verschilt van die in andere landen, maar omdat alle culturele waarden door de oorlog zijn beschadigd. Zelfs vanuit de centrale staat zijn er dergelijke pogingen en andere factoren waren actief om de belangen van vrouwen in het land te ondermijnen. De tweede reden voor de huidige situatie is de buitenlandse interventie, vooral door Pakistan, Saoedi-Arabië en de Verenigde Staten. De VS en haar bondgenoten ondersteunden de Mujahideen - fundamentalistische, krijgsheren. De Mujahideen hebben een uiterst reactionaire interpretatie van de islam getransformeerd in een nationale vorm, en in vele opzichten zelfs erger dan de Taliban. Ze verbrandden scholen en bibliotheken, doodden vrouwen in publieke functies en voerden de gedwongen boerka in in de gebieden die onder hun controle waren . Ze verkrachtten en vermoordden duizenden. Volgens mij is Afghanistan een traditionele gemeenschap. Ik moet zeggen dat er verschillende oorzaken zijn voor de moeilijke positie van de vrouwen. Ten eerste was en is Afghanistan een plattelandssamenleving en het zuiden en oosten worden gedomineerd door stammen. Deze tribale samenleving is diep patriarchaal gefundeerd. Maar de grondwet van Afghanistan heeft de rechten van de vrouwen gegarandeerd en de regering van Afghanistan is verantwoordelijk voor alle burgers van het land en vooral voor de vrouwen en hun rechten.
Dr. Achmad
Bronnen:
http://www.bbc.co.uk/persian/afghanistan/2010/05/100503_k02-afghan-world-press-day.shtml
http://www.bbc.co.uk/russian/
http://www.ariananet.com/modules.php?name=prin&sid=10582%20zoeken
http://arianaTv zenden
http://www.ariaye.com
http://tajikpress.com/tajiki/%D0%A2%D0%BE%D2%B7%D0%B8%D0%BA%D3%A3.html
http://www.afghanpaper.com/
Naar boven
Naar beginpagina