Obama, McCain en de NAVO
Een korte vergelijking van Obama en McCain met betrekking tot de NAVO aan de hand van hun campagnemateriaal en mediauitspraken.
Obama:
- NAVO moet de VS helpen veiligheidsproblemen in de hele wereld het hoofd te bieden.
- Streeft naar omvorming NAVO tot "globaal partnerschap voor vrede en veiligheid"
- NAVO-uitbreiding moet doorgaan. Soevereine Europese demokratieën moeten zelf kunnen kiezen bij welk bondgenootschap ze zich aan willen sluiten.
- Meer troepen en middelen voor Afghanistan, geen beperking op de inzet van Europese troepen.
- Mogelijkheid van raketschild in Europa verder onderzoeken. Alleen opstellen als het kan op basis van een serieuze technologie die ook werkt.
- Iran politiek, diplomatiek en economisch isoleren als ze doorgaan met kernenergie. Wel directe besprekingen openen.
- De NAVO moet een renaissance gaan beleven.
- Streeft naar een "globale alliantie van demokratiën" (NAVO plus Japan, Australië, India)
- Een 'surge' (militaire stormvloed) voor Afghanistan, net zoals in Irak. Het verleden vergeten en met de bondgenoten om de tafel om de surge vorm te geven.
- Georgië en Oekraïne moeten in het trajekt voor NAVO-lidmaatschap komen.
- Effectief raketschild opstellen.
- Iran hard aanpakken, zo nodig ook militair.
Conclusie
De standpunten verschillen gradueel, geen van beiden wil bijvoorbeeld de NAVO evenwichtiger organiseren met een gelijkwaardige Europese poot. Ze hebben allebei dezelfde agenda, hoogstens zou je kunnen zeggen dat Obama die wat behoedzamer en wat langzamer afwerkt.
Hun reactie op internationale crises zou ook in die zin kunnen verschillen, maar dat is verregaand speculatief en ook sterk afhankelijk van de adviseurs waarmee ze zich omringen. In dat opzicht valt op dat rond Obama zich vooral figuren uit de zogenaamde realistische school in de internationale politiek en mensen van het oude Clintonteam concentreren (voorbeeld Brzezinski, Holbrooke, Albright) en rond McCain eerder neoconservatief aandoende figuren.
Bij Obama lijkt er iets minder kans te bestaan op een nieuwe Koude Oorlog met Rusland.
Ten aanzien van Irak leken aanvankelijk de grootste verschillen te bestaan. Vervolgens bewogen de standpunten van beide heren zich eerder naar elkaar toe. Het is de vraag of de dwang van de omstandigheden er niet toe zal leiden, dat wie er ook president wordt, gedwongen zal worden Irak binnen niet al te lange termijn af te wikkelen, waarbij niet is gegarandeerd dat de VS er zonder kleerscheuren afkomen.
Kees Kalkman
Naar boven
Naar beginpagina