Is het mogelijk met de Taliban te onderhandelen?
In Londen werd op 28 januari 2010 een conferentie gehouden over de situatie in Afghanistan. De conferentie heeft nieuwe hoop gewekt na acht jaar onafgebroken inspanningen en gemiste kansen. De politieke en militaire situatie in Afghanistan na de presidentsverkiezing, de sterke aanwezigheid van krijgsheren en schenders van de mensenrechten in de regering, de corruptie, de drugshandelaars, de smokkel, de schendingen van de rechten van vrouwen, het falen van de militaire troepen bij het waarborgen van de vrede en veiligheid en het falen bij de uitroeiing van de armoede en werkloosheid hebben geleid tot een onplezierige situatie. Aan deze conferentie hebben zeventig landen en acht internationale organisaties, waaronder vertegenwoordigers van de ministers van buitenlandse zaken en de vertegenwoordigers van de NAVO, de VN, de Aziatische ontwikkelingsbank, en de Wereldbank deelgenomen. De belangrijke doelstelling van deze conferentie had betrekking op de verhoging van de capaciteit van het nationale leger, de nationale politie en de nationale veiligheid in Afghanistan. De conferentie in Londen is uitgegroeid tot een belangrijke eerste stap in de uitvoering van de plannen van president Karzai en zijn bondgenoten ten aanzien van de financiering van de sociale integratie van de Taliban. En daarnaast was het plan van Karzai en Engeland om met de Taliban te onderhandelen aan de orde. De bondgenoten hebben het project om de Taliban te integreren gesteund met 500 miljoen dollar. Tevens is op conferentie in Londen gesproken over de geleidelijke overdracht van de veiligheid in alle provincies aan het nationale leger, de nationale politie en de nationale veiligheid in Afghanistan. De andere belangrijke agendapunten op deze conferentie waren: het verbeteren van het bestuur, de open vraag hoe effectief de Afghaanse regering zal worden als partner van de NAVO, de sociaaleconomische ontwikkeling, de strijd tegen de drugshandel, de corruptie en de rechtsstaat. Voorafgaand aan dit onderwerp van het artikel is het noodzakelijk om over de Taliban en hun organisatie te spreken.
Wie zijn de Taliban en wat is de samenstelling van hun beweging?
De Afghaanse Taliban bestaan vanaf het jaar 1994 uit drie groepen. Veel van de weeskinderen van de Afghaanse moedjahedien zaten op de religieuze scholen in Pakistan. Daar werden de extremistische organisaties via de ideologische en terroristische organisatie al-Qaida en met financiering van Saoedi-Arabië en onder leiding van de ISI van Pakistan georganiseerd. En de andere komen voort uit delen van de leiding van de jihadisten en commandanten uit het verzet. Zoals de mensen van Gulbuddin Hekmatyar, de groep van Jalaluddin Haqqani, en de leider van de Taliban Moellah Omar, de Taliban van Pakistan, en de buitenlandse militanten van de Oezbeekse organisatie Juma Namangani en de Arabische extremistische jihadisten en de terroristische organisatie van al-Qaida en de militante jihadisten uit andere islamitische landen. Op 20 augustus 1993 werd Benazir Bhoetto voor de tweede keer premier in Pakistan. De president van Afghanistan was toen professor Burhanuddin Rabbani en de hoofdstad van Afghanistan werd aangevallen door de islamitische partij van Gulbuddin Hekmatyar onder leiding van de ISI uit Pakistan die zich richtte tegen de regering van Afghanistan. In 1994 gaven Benazir en de geheime dienst van Pakistan opdracht voor dit project aan twee generaals, Nasrohla Babor van binnenlandse zaken en generaal Hamid Gul van de geheime dienst. Het idee voor de beweging van de Taliban was opgepikt bij de Engelsen, de financiering liep via de Saoedi’s en de beweging werd door Amerika gesteund. De Engelsen, Pakistan en Saoedi’s wilden via de Taliban ten eerste de regering van de Burhanuddin Rabbani verwijderen en een achterlijk middeleeuwse regering van de Taliban opbouwen.
Ten tweede hebben ze via Afghanistan invloed op de Centraal-Aziatische republieken. Volgens betrouwbare bronnen heeft de CIA in 1994 drie miljard dollars voor de opbouw van de Taliban geïnvesteerd via de geheime dienst van Pakistan. De Amerikanen wilden via de Taliban de bronnen van olie en gas onder controle krijgen. En bovenden wilde men de geopolitieke belangen bij deze regio realiseren. In 1996 kwamen door de geheime operatie van Pakistan de Taliban in Afghanistan aan de macht. En later bleek de invloed van al-Qaida bij de Taliban aanzienlijk gegroeid. Toen trouwde Osama bin Laden met de dochter van Moellah Omar, zodat de Taliban gelieerd werden aan het terroristische netwerk van al-Qaida. En onder leiding van het terroristische netwerk van Osama werd de bevolking van Afghanistan in de ellende gestort. Volgens mij werd het volk toen door de moedjahedien en Taliban het slachtoffer van de oude geopolitieke belangen van het Westen en Amerika en vandaag de dag gaat deze geheime agenda nog steeds door.
De binnenlandse factoren van het project van politieke verzoening
Ik denk dat onderhandelen met de oppositie de enige manier is om te komen tot een oplossing. Op die manier kan Afghanistan de bedreiging van het terrorisme beter onder controle krijgen. Het is noodzakelijk dat het op een fatsoenlijke manier wordt aangepakt. Ten eerste vanuit een positie van militaire kracht en ten tweede met een politiek van nationale verzoening. Maar men kan geen zaken doen met het terroristische netwerk van al-Qaida en de terroristische beweging van de Taliban met zijn achterlijke en middeleeuwse ideologie. Volgens mij was het plan van nationale verzoening van de regering Karzai op de conferentie in Londen een globaal idee en is het project besproken met een naïeve, gebrekkige en overhaaste doelstelling. Voor de conferentie van Londen heeft Karzai aan de VN-Veiligheidsraad verzocht de namen van vijf voormalige leiders van de Taliban te schrappen van de zwarte lijst van de VN. Volgens mij zijn deze namen opgenomen in de sanctielijsten van de VN-Veiligheidsraad in 2001. Deze mensen zijn samen met 732 anderen verdachten van terroristische acties verbonden met het terroristische netwerk van al-Qaida. Volgens de grondwet van Afghanistan worden deze vijf mensen verdacht van het vermoorden van Afghaanse mensen toen ze aan de macht waren in Afghanistan. Volgens mij kan de VN–Veiligheidsraad niet zonder toestemming van het volk besluiten de namen deze misdadigers van de zwarte lijst te schrappen. Volgens mij dat gaat dit openlijk in tegen de grondwet van het land. Volgens de grondwet van Afghanistan moeten deze mensen worden gestraft.
De delegatie van Afghanistan onder leiding van president Karzai ging naar Londen voor een internationale conferentie zonder de belangen van de hele bevolking van het land te behartigen. Mijn idee is dat dergelijke plannen moeten worden besproken en gecoördineerd met de Afghaanse bevolking en haar ambtenaren, de leden van de Tweede Kamer, de vertegenwoordigers van de Eerste Kamer, de politieke stromingen, de vertegenwoordigers van Amnesty International, de organisaties voor mensenrechten, de voormalige leiders van de jihadisten, commandanten, de grote partij van het nationale front, de vrouwenorganisaties, de rechterlijke ambtenaren. Er moet aandacht worden besteed aan de Afghaanse tradities, normen en psychologische emoties over het plan van de regering. De bevolking van Afghanistan heeft aanzienlijke schade geleden onder het juk van de terroristische beweging van de Taliban en hun bondgenoot al-Qaida. Zes jaar lang was de bevolking van Afghanistan gegijzeld door de terroristische beweging van de Taliban, het volk heeft geleden onder de massamoorden in de noordelijke provincies en de grote misdaden tegen vrouwen. De bevolking van Afghanistan en de wereld zijn er getuige van geweest dat door de zwarte ideologie van de Taliban alle elementen van de democratie in het land, zoals de media, de vrije mening, de mensenrechten, de vrouwenrechten, de TV en radio werden begraven. De Taliban vocht jarenlang tegen de noordelijke jihadisten en nu plegen ze zelfmoordaanslagen onthoofden ze burgers, ze begaan en tientallen misdaden tegen het volk en de buitenlandse troepen. Volgens mij komen de Taliban niet overeen met de normen en waarden van de democratie in Afghanistan. Ik denk dat vanwege de situatie in het land alleen met de oppositie moet worden onderhandeld, er is ook een brede consensus van de verschillende politieke organisaties noodzakelijk en de etnische krachten moeten met behulp van een goed mechanisme samenwerken voor de rijpheid van de politiek van verzoening. Het project van het politieke compromis in Afghanistan moet de juiste rijpheid bereiken. Volgens mij moet het project Afghaniseren. Dan moet er een vredesconferentie in Kaboel worden georganiseerd. Ten derde moet er een commissie worden gevormd om alle beslissingen van de conferentie te realiseren en de Loya Jirga (de grote nationale vergadering) moet worden voorbereid door deze commissie. De regionale factoren moeten bijdragen tot het project van de politieke verzoening. De conferentie in Londen over Afghanistan werd gehouden in het licht van een bredere regionale destabilisatie, vanwege klimatologische, geografische, geohistorische geopolitieke en andere redenen. Volgens mij houdt het probleem van de oorlog in Afghanistan niet alleen verband met binnenlandse factoren en is deze kwestie verbonden met regionale factoren. Het land neemt een belangrijke positie in de regio in. De geopolitieke situatie in Afghanistan is altijd in het nadeel van het volk geweest. Het volk werd het slachtoffer van de westerse landen en de buurlanden in de regio. Ik denk dat de Engelsen, de VS en de Pakistanen na acht jaar eenzelfde politieke doelstelling over Afghanistan hebben bereikt. Amerika en de NAVO in Afghanistan strijden tegen het terrorisme, de Taliban, al-Qaida, om de democratie te brengen en hebben nu het plan voor een compromis met de Taliban als smoes gebruikt. Afghanistan is nog steeds een sleutelland, niet alleen in Centraal-Azië, maar ook voor het gehele Euraziatische continent Volgens mij willen de NAVO en Amerika de situatie rond Afghanistan destabiliseren, vooral voor de buurlanden zoals China, Rusland, Pakistan, Iran en de voormalige Republieken van de Sovjet-Unie. De geostrategie van de NAVO en Amerika die bedoeld is om de geopolitieke kaart van Eurazië te formeren voor de fundamenten van een nieuwe wereldorde. Ik moet zeggen dat de VS, de Engelsen en Pakistan afscheid moeten nemen van hun politieke spelletje rond de Taliban in Afghanistan en van hun geopolitieke belangen bij deze regio. En de kwestie in Afghanistan zou sneller opgelost kunnen worden. Volgens mij is een ander probleem dat de oorlog tegen het terrorisme in Afghanistan van het westen niet transparant is. Daarom hebben de landen in de regio het recht om te denken dat de Afghaanse missie vanuit het gezichtspunt van de NAVO ingrijpende geopolitieke doelen van de VS en het Noord-Atlantische bondgenootschap vervuld. Uiteraard is het verdere succes van de NAVO in de strijd tegen het terrorisme en de nieuwe strategie van de westerse landen in de vorm van het onderhandelen met de Taliban in Afghanistan zonder een transparante en loyale samenwerking met de landen van de regio zoals Rusland, Iran, Pakistan, India en China onmogelijk. Volgens mij moet de regering van Pakistan serieus beginnen om te gaan met alle groepen van de extremisten op hun grondgebied en hun leiders berechten. Als Islamabad zijn oude beleid blijft volhouden zal de NAVO-missie in Afghanistan en het nieuwe strategische plan mislukken. De ervaring van de oorlog met de Taliban in de laatste acht jaar leert dat zonder het verwijderen van de basis van de Taliban in Pakistan de overwinning op de terroristen onmogelijk is. Ik denk dat de term gematigde Taliban een misvatting is, en elke poging om ze te integreren in de machtsstructuren kan leiden tot onvoorspelbare gevolgen. Dit idee zal worden niet ondersteund door een aanzienlijke deel van de Afghaanse bevolking en uiteindelijk kunnen leiden tot een splitsing in het land. Het idee van de integratie van de gematigde Taliban in de structuur van de Afghaanse autoriteiten is ook niet verwelkomd door de meeste landen in de regio, dus het kan leiden tot het opvoeren van interventies van buurlanden in de interne aangelegenheden van Afghanistan. Volgens mij heeft de Amerikaanse regering ook geen eensgezinde mening over het plan van Karzai en de Engelsen om met de Taliban te onderhandelen voor politieke verzoening over Afghanistan. De huidige Amerikaanse militaire strategie probeert Talibancommandanten en strijders te integreren zonder grote politieke concessies of wijziging in de Afghaanse grondwet. Het blijft echter bij gesprekken met de Talibanleiders. Washington en de andere landen zijn diep verdeeld. Zo zijn de departementen van buitenlandse zaken en defensie, het Witte huis en de CIA onderling verdeeld, terwijl er ook verdeeldheid tussen de VS en zijn bondgenoten is. Rusland, Centraal-Azië en India zijn categorisch tegen elk dialoog met de Taliban uit angst dat dit alleen maar Pakistan zou versterken. Het is in het belang van alle buurlanden van Afghanistan dat door een harmonische strategie de bronnen van het terrorisme in Pakistan worden verwijderd. Volgens mij zijn deze doelstellingen alleen eensgezind te bereiken met een regionale contactgroep. Ten eerste moeten de VS een regionale contactgroep uit de regio organiseren met instemming van de VN waarbij de contactgroep bestaat uit de vijf landen: Pakistan, Iran, India, Rusland en China. Volgens mij moet deze regionale groep bemiddelen bij het project van de politieke verzoening in Afghanistan. Er moet met de waarnemers van de NAVO en Saoedi-Arabië worden samengewerkt binnen de contactgroep en gesproken worden met India en Pakistan over de kwestie Kasjmir en de Afghaanse kwestie om daarvoor een oplossing te vinden.
Gaat de nieuwe Westerse strategie zorgen voor de integratie van de Taliban in het democratische systeem van Afghanistan?
Uiteraard is het belangrijkste element van deze strategie de gefaseerde terugtrekking van de coalitietroepen uit Afghanistan. Het begin hiervan is aangekondigd voor de zomer van 2011. Deze beslissende fase van de nieuwe strategie van de regering Barak Obama is vergelijkbaar met de politiek van de vroegere president Michael Gorbatsjov in het jaar 1989. Toen trok Moskou zijn troepen uit Afghanistan terug en liet zijn bondgenoten onder leiding van de Afghaanse president Dr. Najibullah hulpeloos aan hun lot over. En het project van politieke verzoening van de Westerse landen en president Karzai is vergelijkbaar met het plan voor nationale verzoening van Dr. Najibullah. Hamid Karzai verwacht dat het uitvoeren van zijn proces van nationale verzoening de re-integratie in het civiele leven zal omvatten van niet minder dan 70% van de Afghaanse Taliban. En de ideologische patroons van dit project van verzoening, de Engelsen, verklaren dat de 80% van de Taliban gematigd zijn en de overige 20% verbonden zijn met het al-Qaida netwerk. Volgens mij zijn de voorstellen van Karzai en zijn bondgenoten een wirwar van geheimzinnige ideeën. De tijd zal leren hoe haalbaar de nieuwe strategie voor pacificatie en Afghanisering is. Volgens mij is het project om de Taliban te re-integreren in het civiele leven onmogelijk, omdat het niet te realiseren is zonder duidelijke programma’s en een goed bestuur. De internationale gemeenschap kan niet vertrouwen op de regering van Karzai, die vol corrupte elementen zit. En bovenden zijn de basisvoorwaarden van de Taliban om te beginnen met onderhandelingen bekend: een wijziging van de grondwet, de terugtrekking van de buitenlandse troepen, de erkenning van de Talibanbeweging in Afghanistan als onderdeel van het politieke systeem, het opnemen van vertegenwoordigers van de Taliban in het bestuur van de steden van Afghanistan, het schrappen van de leiders van de beweging van de zwarte lijst van de VN-Veiligheidsraad en de vrijlating van alle Taliban uit de gevangenis.
Een vergelijking met de periode van het bewind van Najibullah levert op dat de Afghaanse strijdkrachten toen 500,000 mensen telden en de veiligheidtroepen van Afghanistan behoorden tot de meeste effectieve in de regio. Volgens mij bevinden de VS en hun bondgenoten zich vandaag in een heel andere situatie: Ten eerste zal de internationale gemeenschap met medewerking van het huidige Afghaanse leger niet succesvol zijn in de strijd tegen het terrorisme. Want dit leger is heeft een eenzijdige etnische samenstelling en wordt geleid door ondeskundige en onervaren mensen. Sommige elementen uit het nationale Afghaanse leger verkopen hun wapens, er zijn mensen in het leger geïnfiltreerd door extremisten, al-Qaida en de Taliban. Niet allen dit, ook is 95% van het Afghaanse nationale leger analfabeet en hebben jihadistische ideologieën er invloed. Ten tweede zijn tot nu toe problemen als de armoede, de onwetendheid van de overheid, de crisis van de rechtsstaat, de productie van drugs en de aanwezigheid van krijgsheren en schenders van mensenrechten in de regering niet aan de orde gekomen. Op dit punt kan ik zeggen dat enkel militaire operaties niet effectief zijn om het land uit de chaos te bevrijden. De oorlog in Afghanistan kan niet alleen met een militaire aanpak succesvol zijn. Ik denk dat het plan van de Amerikanen om terug te trekken uit Afghanistan een onlogisch en haastig voorstel is. De Amerikanen dreigen het lot van de Sovjet-Unie in Afghanistan te herhalen. Volgens mij vraagt de situatie in het land niet alleen om militaire verbetering. Er moet aan enkele andere factoren worden gewerkt zoals sociale, geopolitieke en culturele aspecten en het bestaan van een machtig leger om het nationale belang van Afghanistan te waarborgen is ook nodig. Volgens mij is het oplossen van de problemen van het Afghaanse leger op korte termijn niet mogelijk, ook als ze worden voorzien van moderne wapens en deskundige militaire officieren voor de Afghaanse militairen, die moedig vechten tegen al-Qaida en de Taliban. Volgens mij wonen een aantal van de benodigde militaire specialisten in Afghanistan en anderen wonen in het buitenland. En de andere belangrijke factor is de theorie van de ideologische oorlog, die belangrijker is dan de militaire oorlog in Afghanistan. Volgens mij heeft na acht jaar de internationale gemeenschap meer bijgedragen aan de verbreiding van de jihadische ideologie onder de bevolking dan aan culturele programma’s in Afghanistan. De mentaliteit van de mensen in Afghanistan is onder de invasie verschoven naar religieus radicalisme. Bijvoorbeeld, volgens de regeringrapporten heeft Afghanistan op dit moment 580 religieuze organisatie in het land waar 135.000 studenten door islamitische leerkrachten worden opgeleid volgens de jihadistische ideologie. Deze opleidingen worden georganiseerd door het ministerie van Onderwijs van Afghanistan Het aantal studenten in deze religieuze centra is verdubbeld in vergelijking met de tijd van de Taliban. Tegelijkertijd is er van de ene kant de verspreiding van de jihad door de Taliban en al-Qaida, de vestiging van religieuze scholen en de benoeming van jihadische geestelijken in de religieuze centra, en aan de andere kant kan de heiligverklaring en de opbouw van de jihad (heilige oorlog) door de overheidsambtenaren via de media, zoals TV, radio en kranten dienen voor de ideologie van de al-Qaida en andere opstandige groepen. Op dit moment staat Afghanistan met de aanwezigheid van de NAVO onder enorme druk van de verbreiding van de jihad. Regeringsambtenaren, de overheid en de media, de jihadische krijgsheren, de Taliban, al-Qaida en de Afrikaanse en Aziatische fundamentalisten bedrijven propaganda tegen de NAVO en Amerika in Afghanistan. Ook de overheidsfunctionarissen van boven tot onder, zoals de president en de ministers, kritiseren en manipuleren de emoties van de onschuldige mensen om te protesteren tegen de NAVO in Afghanistan. De internationale organisaties en Europese media zoals de BBC voeren nog steeds een koude oorlog tegen de buitenlandse troepen in Afghanistan. Ik denk dat na acht jaar alle media met hun vergissingen al-Qaida en de Taliban enorm veel voordeel hebben opgeleverd en door de media werd de ideologische oorlog van al-Qaida en andere terroristische organisatie enorm versterkt. Volgens mij wordt de belangrijkste fundamentele strategie van het terroristische netwerk van al-Qaida en de Taliban in Afghanistan gevormd door de ideologische oorlog tegen de verschillende democratische ontwikkelingen en de invloed van de Westerse landen in Afghanistan. Volgens mij moeten de Westerse landen alle bronnen van terrorisme in de Pakistan verwijderen. Naar mijn mening is de strijd tegen terrorisme een wereldwijd verschijnsel. De overwinning op het terrorisme is de belangrijkste doelstelling van de bevolking van Afghanistan en de Westerse landen kunnen niet achterblijven. Volgens mij kan de beslissende fase van de nieuwe strategie van Obama over Afghanistan ook een nieuw signaal geven aan Pakistan. De verslagen van de Amerikaanse ambtenaren wijzen erop dat de ISI (de Pakistaanse geheime dienst) verbonden is met de Taliban en andere terroristische organisaties. Volgens mij vormen de Taliban voor Pakistan een politiek instrument tegen Afghanistan en de Indiase invloed in dat land. Pakistan ziet al heel lang de militaire en politieke macht van de Taliban als het belangrijkste strategische voordeel voor Pakistan in de strijd tegen de Indiase invloed in Afghanistan, die nog steeds haar grootste zorg is in het conflict. Volgens mij heeft Pakistan er na de conferentie in Londen bij de Verenigde Staten op aangedrongen dat alle vredesonderhandelingen in Afghanistan gekanaliseerd worden via de ISI. De Pakistanen wilden ook dat alle contacten met de Taliban via andere partijen, waaronder de CIA, gestopt werden.
Dat was een duidelijke aanwijzing dat Pakistan niet verwacht dat de stormloop (surge) van Amerikaanse troepen in Afghanistan effectief zal zijn om de machtsbalans tussen de Taliban en de Afghaanse regering te wijzigen.
Ik denk dat de bijzondere betrekkingen van Pakistan met de Taliban na negen jaar niet langer te ontkennen zijn. Volgens mij is de arrestatie van de topleider van de Taliban Moellah Ghani Baradar door de ISI van Pakistan een politieke manoeuvre. Vanaf 1994 is de beweging van de Taliban door de ISI gecontroleerd. Alle leiders van de Taliban zijn verbonden met de ISI. Ik denk dat de arrestatie van Moellah Baradar erop neerkomt dat hij behandeld wordt als een gast en niet als een gewone gevangene. Dat was een krachtige tegenzet van Pakistan tegen het plan van de regering van Afghanistan en de bondgenoten van de regering Karzai om te onderhandelen met de Taliban. Volgens mij is de arrestatie van vijf topleiders van de Taliban door de ISI in Pakistan verbonden met een gevaarlijke geheime agenda en een nieuwe manier van Pakistan om voor de tweede keer de Taliban aan de macht te helpen in Afghanistan. Amerikaanse functionarissen hebben lang gezegd dat ISI de locatie van de Talibanleiders in Pakistan kent. Volgens mij is de ISI van Pakistan al 20 jaar verbonden met de leiders van de moedjahedien leiders. Op dit moment begeleiden ze de Taliban, Hekmatyar, Haqqani en andere terroristische organisaties in Pakistan. Naar mijn mening blijft het grensgebied tussen Afghanistan en Pakistan het epicentrum van de Taliban en al-Qaida onder leiding van de ISI Pakistan. Niet alleen de uitvoering van het plan voor nationale verzoening, maar de nieuwe strategie van Amerika dreigt te mislukken in Afghanistan. Als Amerika en hun bondgenoten de oorlog in Afghanistan willen winnen dan moet de ISI in Pakistan krachtig worden aangepakt. En bovenden moeten de VN en de internationale gemeenschap er bij Pakistan op aandringen om met dit gevaarlijke politieke spelletje op te houden. Zo niet, dan zitten de Taliban en al-Qaida onder leiding van ISI de komende 18 maanden te wachten tot de buitenlandse troepen uit Afghanistan vertrekken. En dan zal de burgeroorlog in het land weer beginnen. En de bevolking van Afghanistan is nog steeds het slachtoffer van de middeleeuwse en achterlijke ideologie van de Taliban.
Dr. Ahmad
Bronnen:
http://www.bbc.co.uk/persian/afghanistan/2010/01/100128_l09_karzai_london_conference.shtm
http://www.ariaye.com/dari6/siasi2/mashid7.html
http://www.ariananet.com/modules.php?name=Artikel&op=view&sid=11694
http://afghanistan.ru/doc/16697.html
http://kabulpress.org/my/
Naar boven
Naar beginpagina