Korte Berichten week 22
Samenstelling: Kees Kalkman
Inhoud:
- De zware Japanse kanonnen gaan zich richten op de wapenindustrie
- Obama’s denkfout
- Sri Lanka: verre stemmen, leven in wanhoop
- Wij zijn niet de enigen die verzet de kop indrukken
De zware Japanse kanonnen gaan zich richten op de wapenindustrie
Het enorme technologische en industriële potentieel van Japan krijgt mogelijk nieuwe kansen als het land het zelf ingestelde verbod op wapenexporten uit de jaren zeventig aan de dijk zet. Dit besluit zou kunnen leiden tot een herstructurering van de wereldwijde wapenindustrie. Een parlementslid van de regeringspartij heeft gezegd, dat het belangrijkste gevolg de conversie van de Japanse robotindustrie van civiele naar militaire toepassingen zou zijn. Dit in het licht van de ontwikkeling van de militaire uitgaven in de richting van op afstand bediende wapens, zoals robotvliegtuigen.
Er wordt verwacht dat de Japanse premier Aso nog voor de zomer de afschaffing van het 33 jaar oude verbod bekend zal maken, te beginnen met het versoepelen van de beperkingen op gezamenlijke militaire projecten van de Japanse met de Amerikaanse en Europese militaire industrie. Overigens behoren bedrijven zoals Mitsubishi, die zich tot nog toe moeten beperken tot de thuismarkt, ook nu al tot de wereldtop 30 van militaire bedrijven. Ook werd er in 2005 een uitzondering op het verbod gemaakt voor Japanse bedrijven die met de VS aan een raketschild werkten. Japan heeft al bijna 6 miljard euro aan dit gezamenlijke project besteed. Het opgeven van het exportverbod wordt in de hand gewerkt door de wereldcrisis.
Bron: The Times (GB), 25 mei 2009
Naar bovenObama’s denkfout
Wie het civiele gebruik van kernenergie wil stimuleren, moet niet verbaasd zijn dat het steeds lastiger wordt om het aantal kernwapenstaten te beperken. Dat is al een oud probleem, maar tegelijkertijd een actueel thema, omdat Barack Obama het opnieuw op de agenda heeft gezet met zijn nucleaire ontwapeningsvoorstellen.
Uit die voorstellen blijkt dat hij kernenergie ziet als een goed middel tegen klimaatverandering en een bijdrage tot wereldwijde ontwikkeling. Maar dat brengt ook met zich mee dat landen voor hun nucleaire brandstofvoorziening niet afhankelijk willen zijn van het buitenland. Dat zie je aan Iran, maar ons Duitsers hoeft het niet te verbazen. Tijdens de onderhandelingen over het Non-proliferatieverdrag was het destijds voor de Bondsrepubliek een absolute voorwaarde dat het verdrag de complete nucleaire brandstofcyclus zou toestaan. Maar dat levert een proliferatierisico op, want wie uranium kan verrijken en plutonium produceren, kan ook een kernbom bouwen.
Bron: Otfried Nassauer in Die Tageszeitung (BRD), 18 mei 2009
Naar bovenSri Lanka: verre stemmen, leven in wanhoop
Begin jaren zestig waren het de Ieren van Derry die ’s avonds laat opbelden met verhalen over discriminatie en onrecht. Wie luisterde naar hun verhalen, voordat het geweld begon? Bengalen uit het toenmalige Oost-Pakistan deden hetzelfde. Hun gefluister beschreef verschrikkelijke staatsmisdaden, die door de media werden genegeerd en ze deden een beroep op ons verslaggevers om "het te vertellen aan de wereld". Later volgden de Palestijnen in stampvolle kamers in Bethlehem en Beiroet. Voor mij zijn de meest volhardende verre stemmen die van de Tamils van Sri Lanka, naar wie we al lang geleden hadden moeten luisteren.
(..)
De grote morele vestingen in Londen en Washington bieden uitsluitend stilzwijgende instemming met het geweld en de tragedie op Sri Lanka. Van die kant hoor je geen oproepen in de Verenigde Naties. De Britse minister van buitenlandse zaken David Miliband heeft wel opgeroepen tot een ‘staakt het vuren’, zoals hij meestal doet op plaatsen waar de Britse ‘belangen’ gediend worden, zoals de veertien verpauperde landen, verscheurd door oorlog, waarheen de Britse regering wapenexporten toestaat. In 2005 nam de Britse wapenexport naar Sri Lanka toe met 60%. Er moet geluisterd worden naar de verre stemmen daarvandaan, het is urgent.
Bron: John Pilger, 14 mei 2009
Naar bovenWij zijn niet de enigen die verzet de kop indrukken
De dood van Ian Tomlinson bij de demonstratie tegen de G20 in Londen is de laatste in een droevige lijst van mensen die omgekomen zijn als gevolg van de taktiek van de politie bij protestacties. In heel Europa neemt het aantal gevallen toe, evenals het aantal gewonden. In de hele Europese Unie is er een grotere neiging van de gezagsdagers om terrorisme en protest op één hoop te gooien als bedreiging voor de veiligheid. Al in 2006 heeft de EU twee relevante handboeken, dat over internationale evenementen en dat over het voorkomen van terroristische aanvallen tijdens de Olympische spelen van 2004 gecombineerd tot één Handboek Veiligheid (pdf). Dit gaat tevens over het verzamelen van inlichtingen, het stoppen en terugsturen van ‘verdachte’ demonstranten aan de grenzen en het ‘efficiënt’ uitzetten van gearresteerde demonstranten.
Het patroon wordt steeds meer dat EU-burgers die gebruik willen maken van hun demonstratierecht worden geconfronteerd met een paramilitaire stijl van politieoptreden, preventieve observaties en overvallen, belemmeringen om een land binnen te komen, preventieve detentie, controle op en uiteenjagen van demonstraties en uitzetting, soms met een langdurig verbod om opnieuw binnen te komen.
Bron: Tony Bunyan in The Guardian (GB), 8 mei 2009
Naar boven
Naar beginpagina