Korte Berichten Georgië, week 33
Samenstelling: Kees Kalkman
Inhoud:
- Bereidde de VS Georgië voor op oorlog met Rusland?
- De les uit de confrontatie in Georgië: de VS hebben Rusland nodig
- Het moedige kleine Georgië? Nee, de lezing volgens de Koude Oorlog houdt geen steek
- De “nieuwe Koude Oorlog” escaleert
- Oorlog in Georgië: de Israëlische koppeling
- De eerste lessen uit het conflict in Zuid-Ossetië
- Dit is geen pijplijnoorlog maar een aanval op de Russische invloedssfeer
- Groeiend onbehagen over de strategie van de VS
Bereidde de VS Georgië voor op oorlog met Rusland?
Toen ik voor de laatste keer Zuid-Ossetië bezocht bemanden Georgische troepen buiten Tskhinvali een controlepost – uitgedost in uniformen uit voorraden van het Amerikaanse leger en dito kogelvrije vesten. De eerste [militaire] hulp uit de VS kwam via het Georgia Train and Equip Program (zogenaamd om beweerde al-Qaida invloed in de Pankisi kloof tegen te gaan). Later ging het via het Sustainment and Stability Operations programma. (..) We kunnen ons grote zorgen maken dat Georgië in de verleiding komt zijn fonkelnieuwe stoerheid te gebruiken om binnenlandse conflicten met geweld op te lossen.
Een van de Amerikaanse instructeurs zei het tamelijk bot tegen mij: “We hebben ze een mes gegeven,”zei hij. “De vraag is: gaan ze het gebruiken?”
Bron: Wired Blog Network Danger Room, 8 augustus 2008
Naar bovenDe les uit de confrontatie in Georgië: de VS hebben Rusland nodig
Het is heel goed mogelijk dat de beslissing van de VS en Europa om Kosovo te erkennen de weg heeft geplaveid voor de bliksemsnelle Russische beslissing om troepen te sturen ter ondersteuning van de separatisten in Zuid-Ossetië. Minister van Buitenlandse Zaken Lavrov waarschuwde eerder dit jaar tijdens een vergadering over Kosovo in Brussel mevrouw Rice en Europese diplomaten dat als ze Kosovo erkenden ze een precedent zouden creëren voor Zuid-Ossetië en andere afvallige provincies.
Bron: New York Times (VS), 9 augustus 2008
Naar bovenHet moedige kleine Georgië? Nee, de lezing volgens de Koude Oorlog houdt geen steek
De botsing tussen Rusland en Georgië over Zuid-Ossetië (..) lijkt meer op de Falklandoorlog van 1982 dan op een crisis tijdens de Koude Oorlog. Toen de Argentijnse junta zich behaaglijk wentelde in populariteit bij het volk vanwege de zonder bloedvergieten verlopen herovering van Las Malvinas, liep Henry Kissinger vooruit op het totaal onverwachte Britse militaire antwoord met het commentaar: “Geen grootmacht kan voor eeuwig terugtrekken.”. Misschien heeft Rusland vandaag de lange terugtocht beëindigd die is begonnen onder Gorbatsjov.
Bron: The Guardian (GB)), 9 augustus 2008
Naar bovenDe “nieuwe Koude Oorlog” escaleert
Experts in de VS schatten dat de Russische militaire uitgaven tijdens de jaren van Poetin en Bush zijn verdriedubbeld, een hoogst voorspelbare reactie op het activisme en de agressiviteit van de regering Bush. Poetin en Ivanov haalden de Bushdoctrine met betrekking tot de “pre-emptieve aanval” aan (..), maar voegden nog een interessant detail toe, namelijk dat militair geweld kan worden gebruikt als er een poging wordt gedaan om de Russische toegang tot regio’s, die essentieel zijn voor het overleven van Rusland, te beperken. Dat is een Russische variant van de Clintondoctrine waarbij de VS gerechtigd is om over te gaan tot “eenzijdig gebruik van militaire macht” om “onbeperkte toegang tot essentiële markten, energievoorraden en strategische hulpbronnen” veilig te stellen. Volgens Fiona Hill van het Brookings Instituut “is de wereld veel onveiliger geworden” nu Rusland besloten heeft het voorbeeld van de VS te volgen. Ze voegt daar aan toe dat andere landen waarschijnlijk “dezelfde kant zullen opgaan.”
Bron: Lenin’s tomb, 9 augustus 2008
Naar bovenOorlog in Georgië: de Israëlische koppeling
De laatste zeven jaar hebben Israëlische bedrijven het Georgische leger geholpen zich voor te bereiden op oorlog met Rusland door wapenleveranties, opleiding voor infanterie-eenheden en veiligheidadviezen.
Bron: Ynetews.com (Isr.), 10 augustus 2008
Naar bovenDe eerste lessen uit het conflict in Zuid-Ossetië
1. Stomp een beer niet op zijn neus, tenzij hij is vastgebonden (..)
Bron: BBC News, 11 augustus 2008
Naar bovenDit is geen pijplijnoorlog maar een aanval op de Russische invloedssfeer
De Bakoe-Tiflis-Ceyhan pijplijn is maar een kleine factor in een veel grotere strategische vergelijking: een poging, grotendeels gestimuleerd door de Verenigde Staten, maar van harte ondersteund door enkele van zijn nieuwe ex-Sovjetbondgenoten om elk aspect van de Russische invloed in de hele regio te verzwakken, economisch, politiek, diplomatiek of militair.
De Georgische president Michail Saakashvili is in de regio de meest geestdriftige aanhanger van deze strategie. Zijn “pijplijnburen”, Azerbeidzjan en Turkije, zijn minder heftig. Zij proberen de economische vruchten van de Kaspische olie te plukken en tegelijkertijd goede betrekkingen met Rusland te onderhouden en provocaties te vermijden.
Bron: The Guardian (GB), 11 augustus 2008
Naar bovenGroeiend onbehagen over de strategie van de VS
De journalist Bruce Anderson, politiek een rechtse hardliner, beschuldigde in de Independent Saakashvili van “criminele onverantwoordelijkheid” – maar deed ook een aanval op Britse en VS-diplomaten die “de bal uit het oog waren verloren”. “Al het gepraat over de NAVO moedigde het Georgische avonturisme aan. Het bracht president Saakasjvili op het idee dat hij zich kon gaan gedragen als een van de oprichters van de NAVO. Hij trok de conclusie dat hij Rusland straffeloos kon provoceren. De Russen besloten dat het tijd was hem een lesje te leren.”
Bron: Socialist Worker (GB), 16 augustus 2008 (op de website op 13 augustus)
Naar boven
Naar beginpagina