19 augustus 2009

Korte Berichten week 34
Samenstelling: Kees Kalkman

Inhoud:
Navo volgde Arctic Sea de hele tijd
Global Strike Commando geactiveerd
Doordronen – Chaos met afstandsbediening zorgt niet voor de overwinning


Navo volgde Arctic Sea de hele tijd

route Arctic SeaHet blad Schuttevaer meldt dat de NAVO en de Russische autoriteiten de wereldpers bewust om de tuin hebben geleid over het schip Arctic Sea en zijn positie. De Arctic Sea was sinds 24 juli in handen van piraten, die de Russische bemanning overmeesterd hadden. Maar de NAVO wist al die tijd precies waar het schip was en de Russen wisten wat zich aan boord afspeelde. Volgens NRC Handelsblad zou de NAVO het tracking system van de marine in het Britse Northwood bij Londen hebben gebruikt om de Russen te helpen. Met logistieke steun van de NAVO onderschepte de Russische marine afgelopen weekend de vrachtvaarder ter hoogte van de Kaap Verdische eilanden.

De Arctic Sea zou met Fins hout onderweg zijn geweest, maar inmiddels gonst het van de geruchten over werkelijke lading van het schip (nucleair, drugs, wapens), waarbij The Independent nog bericht dat het voorafgaand aan de reis vanuit Finland voor reparatie in dok heeft gelegen in Kaliningrad, een Russische enclave tussen Polen en Litouwen, waar ook de thuisbasis van de Russische Baltische marine is gevestigd.

Bronnen:
NRC Handelsblad, 18 augustus 2009
Schuttevaer, 19 augustus 2009
The Independent, 19 augustus 2009

Naar boven

Global Strike Commando geactiveerd

Op 7 augustus is een nieuw nucleair commando van de VS-luchtmacht geactiveerd in Barksdale Air Force Base in Louisiana. Bij het Air Force Global Strike Command komen alle strategische nucleaire strijdkrachten van de luchtmacht onder één commandant te vallen, die dan de commandanten te velde kan voorzien van de mogelijkheid om wereldwijd toe te slaan met intercontinentale raketten en B-2 en B-52 bommenwerpers. Het is opvallend dat deze reorganisatie nu plaatsvindt. De voorganger van het nieuwe commando was het bekende Strategic Air Command dat in 1992 werd opgeheven na het einde van de Koude Oorlog. Een en ander suggereert dat de mogelijkheid van een nucleaire oorlog weer belangrijker is geworden voor de Amerikaanse luchtmacht.

Onder Global Strike komen 23.000 personeelsleden te werken op de volgende lokaties:

Bron: Air Force Print News, 10 augustus 2009

Naar boven

Doordronen – Chaos met afstandsbediening zorgt niet voor de overwinning

Ik vraag me af welke militaire dronen het belangrijkst zijn: de vliegtuigdronen, de dronen die de vliegtuigen bedienen of de dronen in het Pentagon, die denken dat je met afstandsbediening een oorlog kunt winnen.

Dronen zijn gewoon modelvliegtuigen. Met vrij eenvoudige middelen uit de speelgoedwinkel zou je er zelf een kunnen maken met een kleine videocamera en een zendertje erin. Dan heb je de nuttigste droon die er is, een verkenningsdroon. Al duizenden jaren hebben legeraanvoerders niets liever gewild dan over de dichtstbijzijnde heuvel te kijken. Een eenvoudige droon kan dat erg goed.

Maar in het Pentagon is ‘eenvoudig’ een smerig woord, want het betekent: ‘goedkoop’. Het Pentagon is eigenlijk niet zozeer een militair hoofdkwartier als wel een bank. De belangrijkste opdracht is dat het geld blijft rollen. Daarom zijn de Amerikaanse dronen snel ingewikkelder en duurder geworden. De Predator is misschien de beroemdste van de uitdijende droonfamilie. Hij neemt niet alleen foto’s, maar heeft ook lucht-grondraketten bij zich waarmee met grote precisie vergaderingen van Talibanstrijders, bermbommenfabriekjes en Afghaanse bruiloften kunnen worden bestookt.

Wat is daar mis mee? OK, we moeten onze excuses aanbieden als onze Predator een bruiloft heeft veranderd in een meervoudige begrafenis. Maar wie zou de vijandelijke doelwitten nou niet snel en geluidloos willen bestrijken zonder risico voor een Amerikaanse piloot? Dat is toch militaire technologie op zijn best?

Om die vragen te beantwoorden moeten we iets elementairs begrijpen over oorlog dat het verstand van Amerikaanse militairen te boven gaat, namelijk dat er meer dingen belangrijk zijn dan doelen met vuurkracht bestoken. De Amerikaanse militaire doctrine (met uitzondering van die van de mariniers) is Tweede Generatie oorlogvoering, uitputtingsoorlog, vuurkrachtoorlog. Denk aan de slag bij Verdun uit de Eerste Wereldoorlog. De Fransen vatten het aldus samen: de vuurkracht verovert, de infanterie bezet. Maar sindsdien is er Derde Generatie bewegingsoorlog gekomen (denk aan de Blitzkrieg van de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog) en nu vechten we de Vierde Generatie oorlog in Irak, Afghanistan en laatstelijk dankzij de Predator Pakistan.

De kenmerken van oorlog van de Vierde Generatie zijn dat ze zeer veelzijdig is en dat veel van de spelers geen staten zijn. Sommige lokale groepen vechten voor politieke doelen, maar hun doelstellingen kunnen ook variëren van martelaarschap tot indruk maken op de plaatselijke meiden. Het morele niveau speelt vaak een belangrijkere rol dan het politieke bij rekrutering, financiering, publiciteit en wellicht de overwinning.

De Israëlische militair historicus Martin van Creveld heeft het over de kracht van de zwakte. Een grootmacht als de VS is ongelooflijk veel sterker dan hun vijanden van de Vierde Generatie, die vechten op sandalen met wapens volgens ontwerp uit de Tweede Wereldoorlog. Maar voor henzelf en ook voor de toeschouwers zijn zij David en zijn de VS Goliath. Nu beginnen we te begrijpen waarom Osama Bin Laden een foto van de Predator in zijn grot zou moeten ophangen met de tekst “Ons Beste Wapen”. De Predator slaat toe in de nacht zonder waarschuwing. Een heel blok van lemen en bakstenen hutten wordt verpulverd. Er is geen verdediging mogelijk. De operateur van deze droon zit veilig in zijn van air-conditioning voorziene cabine in Tampa in de VS. We komen over als lafaards. Op het morele niveau is de Predator een boemerang.

Het belangrijkste misverstand in het Amerikaanse militaire denken is dat je met technologie de oorlog wint. De high-tech wapensystemen kosten veel tijd om te ontwikkelen en blijven lange tijd in bedrijf. De tegenmaatregelen van de vijand zijn simpel en gevarieerd en ontwikkelen zich voortdurend. De bermbom is een goed voorbeeld. Een high-tech programma met hoge prioriteit om ze te bestrijden heeft een beperkt succes, maar de generaties bermbommen volgen elkaar in rap tempo op. Als je onze troepen vraagt waar ze mee bezig zijn is het antwoord nog steeds heel vaak: “Rondrijden en wachten tot we opgeblazen worden”.
(..)

NB: Droon = drone (Eng.) = onbemand vliegtuig = robotvliegtuig

Bron: William S. Lind in het nummer van 1 september 2009 van The American Conservative


Naar boven
Naar beginpagina