Korte Berichten week 21
Samenstelling: Kees Kalkman
Inhoud:
- Azeri’s in de klem bij worsteling tussen VS en Iran
- Globalisering van de militaire macht: de expansie van de NAVO
- Onzekere toekomst voor Franse ‘Cellule Africaine”
Azeri’s in de klem bij worsteling tussen VS en Iran
Etnische Azeri’s in Iran zullen deze week de straat opgaan om de eerste verjaardag van massale protesten te herdenken die vorig jaar gehouden werden naar aanleiding van een beledigende cartoon waarin een Azeri sprekende kakkerlak werd opgevoerd. Maar veel dieper is het gevoel van langdurige frustratie omdat hun culturele rechten in het Perzische Iran niet gerespecteerd worden, terwijl ze een geschiedenis hebben waarin ze in tijden van opstandigheid het voortouw nemen.
Teheran maakt zich zorgen, omdat volgens sommigen de VS hebben geprobeerd om te profiteren van deze etnische spanningen om verandering van regime in Iran te stimuleren.
Hoewel de belangstelling van het Amerikaanse departement van defensie en anderen lijkt te zijn afgenomen – althans publiekelijk – voelen etnische Azeri zich juist extra kwetsbaar.
“Die beleidsmakers uit de VS hebben onze zaak geschaad,” zegt Ahmad Obali, een Iraanse Azeri-activist die vanuit de VS met Gunaz-TV uitzendt naar etnische Azeri in Iran. “Niet alleen hebben we geen enkele steun gekregen, maar Iran beschuldigt ons er nu van dat we door de VS worden gesponsord.”
De VS ontkennen berichten van de bekende journalist Seymour Hersh over geheime operaties in Iran, onder meer bij de Azeri. Maar er is wel een Office of Iranian Affairs opgericht, er is 75 miljoen dollar uitgetrokken voor het promoten van democratie in Iran, in Bakoe, de hoofdstad van Azerbeidzjan is een ‘Iran watcher‘ geïnstalleerd en de VS hebben Azerbeidzjan geholpen bij de bouw van een radarstation aan de Iraanse grens dat officieel bestemd is om de Kaspische Zee in de gaten te houden. De 75 miljoen zijn voor Iran aanleiding geweest voor repressie en arrestaties.
In Iran hebben de etnische Azeri een geschiedenis van goede integratie in de hoogste machtsstructuren – geestelijk leider Ayatollah Khamenei is bijvoorbeeld een Azeri – in combinatie met een reputatie om de Iraanse elite politiek onder druk te zetten. Zo was de revolutionaire activiteit in het begin van de 20e eeuw geconcentreerd in de stad Tabriz waar de Azeri in de meerderheid zijn. In 1944 was er een mislukte poging om autonoom gebied te worden en in de jaren zeventig koos een groep Azeri voor de islamitische revolutie in de hoop hun culturele rechten te herwinnen – overigens tevergeefs.
Bron: Christian Science Monitor (VS), 22 mei 2007
Naar bovenGlobalisering van de militaire macht: de expansie van de NAVO
De NAVO heeft uiteindelijk de ambitie om een wereldwijde militaire machtsfactor te worden. De garantie van de ‘energieveiligheid’ van zijn lidstaten maakt deel uit van de doelstellingen van de NAVO als bondgenootschap op wereldschaal. Dit betekent de militarisering van de economische slagaders van de wereld, strategische pijpleidingen en maritieme doorgangen die worden gebruikt door olietankers en internationale wateren.
De VS-senator Richard Lugar heeft de NAVO opgeroepen om elk lid van het militaire bondgenootschap waarvan de energiebronnen bedreigd worden, zoals bij de VS het geval zou zijn, te hulp te schieten. De rechtvaardiging van zo’n interventie zou gebaseerd zijn op de wederzijdse bijstandsplicht binnen de NAVO (Artikel 5 van het NAVO-verdrag). Het idee van de senator Lugar heeft sterke bijval gekregen van de Oost-Europese NAVO-leden en de EU, die afhankelijk zijn van de Russische federatievoor hun energievoorziening.
Bron: Global Research (Canada), 18 mei 2007
Naar bovenOnzekere toekomst voor Franse ‘Cellule Africaine”
De afgelopen vijftig jaar heeft de geheimzinnige en machtige ‘Afrikaanse Cel’ van de Franse president gezorgd voor de Franse strategische belangen in Afrika. Als een soort algemeen commando over de voormalige koloniën heeft de uit drie personen bestaande cel de Franse militaire macht ingezet om bevriende leiders aan de macht te brengen. In ruil daarvoor gaven de betreffende landen de Franse industrie voorrang bij de exploitatie van olie en andere natuurlijke hulpbronnen. De cel rapporteert uitsluitend aan de president.
Maar onder de nieuwe man in het Elysée, Nicolas Sarkozy, zijn de dagen van de Afrikaanse cel mogelijk geteld. Franse militairen worden beschuldigd enige verantwoordelijkheid te dragen voor de genocide op 800.000 Toetsi’s in Rwanda in 1994. Er is een heftig debat over de blijvende Franse militaire aanwezigheid in Ivoorkust waar in 2002 soldaten heen werden gestuurd om president Laurent Gbagbo in het zadel te houden. De nauwe banden van de cel met de oliereus Elf Aquitaine, waarvan het topmanagement in de gevangenis belandde wegens corruptie, hebben de Franse staat in verlegenheid gebracht. En een vroeger hoofd van de cel, Jean-Christophe Mitterand (zoon van de oude president) wordt ervan beschuldigd betrokken te zijn geweest bij wapenhandel naar Angola in tijd van burgeroorlog.
Sarkozy heeft beloofd om de Franse betrekkingen met de voormalige koloniën te herzien – waarbij zou worden gestopt met de geheime militaire operaties van de cel.
Intussen zijn de VS, India en China op grote schaal in Afrika aan het investeren, waarbij ze loeren op de restanten van de door Frankrijk gecontroleerde rijkdommen zoals olievelden, uraniummijnen, toeristenoorden, haventerreinen, katoenplantages en de uitgebreide landingsrechten van Air France-KLM.
Bron: Wall Street Journal (VS), 16 mei 2007 (gedrukte editie)
Naar boven
Naar beginpagina